Patrząc z perspektywy Europy, obecny polski rząd trochę przeszkadza, a trochę śmieszy. Dla nas, Polaków, to tragedia, ale UE przyjmuje to do wiadomości i mówi: żałujemy, że taki duży kraj i tak dobrze rozwijająca się gospodarka nie chce budować naszej wspólnoty, ale trudno, wasza strata. Z europosłanką Różą Thun rozmawia Wojciech Maziarski. – Po brytyjskim referendum słyszymy ostrzeżenia, że może nam grozić efekt domina. Czy to poważna groźba? – Rzeczywiście
Pudełko od zapałek ma takie zakładki i tam się wkładało bibułkę z adresami. Koniecznie trzeba było mieć przy sobie takie czasopismo jak choćby „Przyjaciółka”, bo i w Warszawie, ale przede wszystkim poza nią, wszystkie kobiety tę „Przyjaciółkę” czytały. Po co ona była? Żeby w środek włożyć komunikaty KOR-u. Pieniądze przewożone były inaczej. Przed wyjazdem do Radomia i po przyjeździe – trzeba się było w konkretnym mieszkaniu zameldować. Byliśmy bardzo zdyscyplinowani.
Im bardziej PiS próbuje sobie wytłumaczyć świat, tym bardziej go nie rozumie. Reakcja Parlamentu Europejskiego i Komisji Europejskiej na naruszanie zasad praworządności w Polsce była dla rządu zaskoczeniem tym bardziej, że nastąpiła w szczycie kryzysu imigracyjnego. W publicystyce pisowskiej nie raz pojawiały się wątki złośliwej satysfakcji z problemów UE, okraszone słabo skrywaną nadzieją, że to początek końca Unii i że w związku z tym Brukseli nie starczy czasu ani energii
Rząd, w tym światły minister Radziwiłł, wstrzymuje finansowanie programu in vitro. To znaczy konstatuje jego „wygasanie”. Od lipca płodności mają służyć przede wszystkim: modlitwa, kółka różańcowe, no i żeby ktoś na tym zarobił, a więc – eksperci od naprotechnologii, którzy organizują warsztaty i szkoły na wzór tych od egzorcyzmów. Egzorcyści to obecnie nasz najlepszy produkt eksportowy (w kategorii folklor). Niedługo będzie nim naprotechnologia. Polska co prawda ma zapaść demograficzną, ale
Wbrew opinii niektórych, Polska zmieniła się bardzo. W roku 2004 – kiedy wchodziliśmy do UE – płaca minimalna wynosiła 824 złotych brutto, bezrobocie około 19%. Dziś to odpowiednio 1850 zł i 9,5%. Wartość nabywcza, co naturalne z mniejszą dynamiką, ale również się zwiększyła (poza nośnikami energii). Średnia płaca oscyluje wokół 4500 brutto i z dużym prawdopodobieństwem będzie się zwiększała. Dawniej rynek pracy należał do pracodawców, co umożliwiało utrzymywanie stosunkowo niskiego
Jestem przerażona, ale nie przestraszona. Ja się już dawno przestałam bać. Może to przychodzi z wiekiem. Co mogą mi zrobić? Rodzice nie żyją, nie mam dzieci. Kiedyś zaskoczyły mnie słowa dziewczyny, która w stanie wojennym pomagała ukrywającym się i rodzinom internowanych: „Jeżeli mnie złapią i w najmniejszym nawet stopniu zagrożą moim dzieciom, będę współpracować”. Dzisiaj moi znajomi za egzekwowanie wolności słowa dostają wezwania do prokuratury, są zwalniani z pracy −
W przypadającym dziś Światowym Dniu Uchodźcy, ustanowionym przez ONZ w 2000 roku, przypominamy tym wszystkim, którzy tak bardzo nie chcą obecności „innych” w naszym kraju, że Polacy też byli uchodźcami. W prawie międzynarodowym słowo uchodźca zaczęto stosować dopiero w 1951 roku, ale przez ostatnie dwieście pięćdziesiąt lat całe rzesze Polaków stawały się klasycznymi uchodźcami. Tym terminem w Konwencji Genewskiej opisuje się osoby, które w obawie przed prześladowaniami „ze względu na
Mnóstwo czasu (i miejsca na Facebooku) wielu z nas poświęca buntowaniu się przeciwko przyjmowaniu w kraju nad Wisłą uchodźców, mimo że dookoła jest ich tylu, ile życzliwości w programie Elżbiety Jaworowicz. Jednak kiedy docierają do nas informacje o 400 – 800 północnokoreańskich robotnikach, których polscy przedsiębiorcy zatrudniają przy pracy w fatalnych warunkach, to nie słyszę, żeby komukolwiek chciało się podjąć temat. Z niemałym zaskoczeniem przeczytałem w Onecie artykuł Pawła Strawińskiego
Ostatnio sporo pisze się i mówi o podziale między Polską A a Polską B. Chociaż literki można byłoby zamienić na „P” (prawica) oraz „C-L” (centrum-lewica), bo w poprzednim zestawieniu każda grupa uzurpowałaby sobie nazewnictwo z początku alfabetu. No właśnie – czy my zawsze musimy się kłócić i dzielić? A gdybym tak zaproponował Państwu coś, co nas połączy… Tęgie mózgi dwoją się i troją, szukając przyczyn waśni na polskiej ziemi. Dodatkowo
Osoby: MĘŻCZYZNA – jakieś pięćdziesiąt lat, czyli ja, gdybym był ciut starszy i niewierzący; KOBIETA – lat trzydzieści, czyli ja, gdybym był ciut młodszy, wierzący inaczej i gdybym był kobietą.
Według najnowszego sondażu IBRiS dla Onetu (11.06), badającego zaufanie do polityków, prezydent Andrzej Duda i premier Beata Szydło znajdują się na najwyższych pozycjach (Duda – pierwsze miejsce, Szydło – czwarte, po Petru i Tusku). Niepojęte? Niepojęte, ale pobudzające do myślenia. Po pierwsze, zastanawiam się: jak ludzie rozumieją „zaufanie” do polityków? Po drugie – jak w ogóle rozumiemy zaufanie? Jeśli chodzi o sondaże „zaufania” to jest z nimi tak jak z
Polemika z tekstem Marty Baczyńskiej i Pawła Zaczyka „Sorry panowie, ale na nas nie liczcie” Psychologowie twierdzą, że nasza osobowość i tożsamość zaczynają się kształtować we wczesnym dzieciństwie. Pozwolę więc sobie, na moment, wrócić do niego pamięcią. W sierpniu 1991 roku, po raz pierwszy w życiu, wyjechałam za granicę, do Paryża. Miałam wtedy 10 lat. Na placu zabaw – tak innym od tego, na którym bawiłam się w moim rodzinnym
Europa pochodzi (najprawdopodobniej) od greckiego europe, co oznacza „łagodne wzniesienie”. Dla mojego pokolenia to słowo miało szczególną wartość. Dorastaliśmy w Europie, ale ona sama była zbiorem abstrakcyjnych pojęć, odgrodzonych wysokim murem od siermiężnego, szarego i smutnego PRL-u. W tamtych czasach na Europę mówiło się Zachód. Za tym słowem krył się zapach Pewexu, gumy do żucia i pomarańczy, czekolady i dobrych papierosów. Za tym słowem kryły się jeansy, coca-cola, piękne samochody,
Jestem w wieku Marty Baczyńskiej autorki tekstu, do którego krytycznie odniósł się profesor Ireneusz Krzemiński. Zgadzam się z nią w 100%. Chciałem zwrócić uwagę na kilka aspektów. Według profesora autorka jest niedojrzała, gdyby była 10 lat młodsza profesor Krzemiński zrozumiałby jej podejście. Ze swojej strony mogę powiedzieć, że kiedy ja byłem 10 lat młodszy byłem pełen chęci do zmian, wiary w ideały, w sprawiedliwość. Ostatnia dekada mojego życia zarówno zawodowego
